इंजिनिअर होण्याचं स्वप्न त्याच्या डोळ्यात दिसतं. सायकल रिक्षा चालविताना मिळणाऱ्या तुटपुंज्या कमाईतून तो छोट्या भावाचं आणि बहिणीचं शिक्षण, बापाच्या औषधपाण्याचा खर्च सर्व काही पाहतो. मधल्या काळात जेंव्हा दिल्लीत सायकल रिक्षांवर संक्रात आली तेंव्हा तो उपनगरांत आला. द्वारका या दिल्लीच्या उपनगरात तो सायकल चालवून उपजिविका करु लागला. रिक्षाच्या उजव्या बाजूला दहावीचं आणि डाव्या बाजूला बारावीचं मार्कलिस्ट प्लास्टीकच्या कागदात फ्रेम करुन त्यानं लावलं आहे. मला म्हणाला, साब आपही बतावो जहाँ महिने मे चार-पाच हजार कमाता था तब महँगाई नहीं थी दो हजार में घर चल जाता था. बाकी हम भाई-बहनों की पढाई और बाबा की दवादारु के लिए जाता. आजकल चार हजार भी पेट भरने के लिए काफी नहीं है. सबसे सस्ती सवारी लेकर चलता हूँ मगर फिर भी यह हालत है. इन मार्कलिस्ट का क्या करुँ.
मी काय बोलणार ? महिन्याचं बजेट बिघडू नये यासाठी रिक्षाच्या भावात घासाघीस करण्यासाठी उघडलेलं तोंड आपोआप मिटलं गेलं. त्याला मी काय सल्ला देउ ? नक्षलवादी हो म्हणू की तुझा हक्क हिरावून घेणाऱ्यांच्या (ज्यात माझाही समावेश होतो ) छातीवर पाय रोवून उभा रहा म्हणू......
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा